Autoimmunologiczny zespół polendokrynologiczny typu 1 i NALP5, autoantygen przytarczyc

Autoimmunologiczny zespół polendokrynologiczny typu (APS-1) jest wielonarządowym zaburzeniem autoimmunologicznym powodowanym przez mutacje w AIRE, genie autoimmunologicznego regulatora. Chociaż ostatnie badania dotyczące niedoboru AIRE zaczęły wyjaśniać molekularną patogenezę autoimmunologiczną narządową u pacjentów z APS-1, autoantygen odpowiedzialny za niedoczynność przytarczyc, cechę charakterystyczną APS-1 i jej najczęstszą autoimmunologiczną endokrynopatię, nie został jeszcze zidentyfikowany. Metody
Przeprowadziliśmy badania immunologiczne w ludzkiej komplementarnej bibliotece DNA, stosując próbki surowicy od pacjentów z APS-1 i niedoczynnością przytarczyc, aby zidentyfikować pacjentów z reaktywnością na NACHT-bogate w powtórzenie białka 5 (NALP5). Następnie do oznaczenia częstotliwości i swoistości autoprzeciwciał przeciwko NALP5 wykorzystano próbki surowicy od 87 pacjentów z kontrolnymi APS-1 i 293, w tym pacjentów z innymi zaburzeniami autoimmunologicznymi. Ponadto badano ekspresję NALP5 w różnych tkankach.
Wyniki
Autoprzeciwciała specyficzne dla NALP5 wykryto u 49% pacjentów z APS-1 i niedoczynnością przytarczyc, ale były nieobecne u wszystkich pacjentów z APS-1, ale bez niedoczynności przytarczyc, u wszystkich pacjentów z innymi autoimmunologicznymi zaburzeniami endokrynnymi i we wszystkich zdrowych kontrolach. NALP5 był głównie eksprymowany w cytoplazmie głównych komórek przytarczyc.
Wnioski
Wydaje się, że NALP5 jest autoantygenem specyficznym tkankowo związanym z niedoczynnością przytarczyc u pacjentów z APS-1. Autoprzeciwciała przeciwko NALP5 wydają się wysoce specyficzne i mogą być diagnostyczne dla tego ważnego składnika APS-1.
Wprowadzenie
Autoimmunologiczny zespół polendokrynologiczny typu (APS-1) (Online Mendelian Inheritance in Man numer 240300) jest rzadkim autosomalnym zaburzeniem recesywnym, które rozwija się we wczesnym dzieciństwie i powoduje specyficzną tkankowo wielonarządową autoimmunizację prowadzącą do niedoczynności wielu gruczołów.1 Narządy hormonalne takie jak kora nadnerczy, jajniki i gruczoły przytarczyczne są zwykle dotknięte, co powoduje szereg chorób klinicznych, w tym hipokortyzolizm, hipoaldosteronizm, opóźnione dojrzewanie, przedwczesne uszkodzenie jajników i niedoczynność przytarczyc z hipokalcemią zagrażającą życiu.2 APS-1 jest klinicznie zdefiniowane jako obecność co najmniej dwóch składników klasycznej triady niedoczynności przytarczyc, niewydolności kory nadnerczy i kandydozy śluzówkowo-skórnej.
APS-1 jest powodowany przez mutacje w genie autoimmunologicznego regulatora (AIRE), 3, który koduje białko 54-kD ulegające ekspresji w komórkach zrębowych pierwotnych i wtórnych tkanek limfatycznych, w tym grasiczych komórek nabłonka rdzeniowego.4 AIRE reguluje transkrypcję tkanki ograniczonej antygeny, a zatem wiązano je zarówno z tolerancją centralną, jak i obwodową.4-8 Chociaż odkrycie AIRE i jego znaczenie w APS-1 dostarczyło nowych wglądu w mechanizmy swoistości immunologicznej narządowej, patofizjologia molekularna APS-1 pozostaje nie do końca zrozumiałe.9
Pacjenci z APS-1 mają autoprzeciwciała skierowane przeciwko specyficznym tkankowo kluczowym enzymom eksprymowanym w narządach docelowych dotkniętych chorobą.10-12 Obecność tych autoprzeciwciał ogólnie jest predykcyjna dla rozwoju niewydolności narządowej. Najlepiej widać to u pacjentów z niewydolnością nadnerczy, u których autoprzeciwciała są reaktywne wobec 21-hydroksylazy, kluczowego enzymu w syntezie glukokortykoidów.13-15
Nadczynność przytarczyc jest cechą charakterystyczną APS-1 i dotyka ponad 80% pacjentów z zespołem.2,16 Autoantygeny kandydatów, o których wcześniej donoszono, że są związane z niedoczynnością przytarczyc, w tym niemal zawsze wyrażany receptor wrażliwości na wapń, nie zostały potwierdzone jako istotne autoantygeny .16-20 W związku z tym identyfikacja specyficznego dla przytarczyc autoantygenu jest ważna dla lepszej diagnostyki serologicznej choroby i zapewni lepsze zrozumienie mechanizmów molekularnych leżących u podstaw APS-1.
Aby zidentyfikować antygen specyficzny dla przytarczyc, przeprowadziliśmy analizę immunologiczną komplementarnej biblioteki ekspresyjnej DNA (cDNA) pochodzącej z ludzkich gruczołów przytarczycznych, używając próbek surowicy od pacjentów z APS-1
[hasła pokrewne: evolet opinie, acyklowir cena, odsłonięte szyjki zębowe leczenie ]