Cukromocz w cukrzycy

Cukromocz w cukrzycy nie jest więc pochodzenia nerkowego, lecz skutkiem przecukrzenia krwi. Cukier krwi bowiem, dochodzący do 0,5%, nie może być całkowicie wchłonięty z przesączu kłębuszków nerkowych i cała jego zawartość powyżej normalnego progu nerkowego dla cukru wydala się z moczem. Zjawianie się w przesączu nie wchłaniającego się cukru zmniejsza powrotne wchłanianie wody w kanalikach nerkowych, gdyż woda jest utrzymywana przez cukier. W związku z tym powstaje wielomocz. Znaczna strata wody powoduje powstawanie pragnienia. W związku z zaburzeniem przemiany węglowodanowej, wywołanym brakiem insuliny, powstaje również zaburzenie w przemianie białkowej i tłuszczowej. Powstają wtedy ciała trujące, wywołujące kwasicę i samozatrucie, które doprowadza do śpiączki cukrzycowej (coma diabeticum). Jest to groźny stan, cechujący się ogólnym niepokojem, sennością, brakiem odruchów, zwolnieniem i pogłębieniem oddechów (oddech Kussmaula), zamroczeniem i w końcu całkowitą utratą przytomności. W tym stanie chorego podanie insuliny z glukozą niweczy groźne objawy i ratuje mu życie. [patrz też: starmed wrocław, acyklowir cena, gruczolak cewkowy ]