Kombinacja Anastrozol i Fulvestrant w przerzutowym raku piersi AD 6

Zasadniczo, przewaga terapii skojarzonej nad samym anastrozolem w odniesieniu do przeżycia wolnego od progresji pojawiła się w czasie: w roku wskaźnik przeżycia bez progresji wyniósł 57% w terapii skojarzonej i 56% w przypadku samego anastrozolu; po 2 latach odpowiednie stopy wyniosły 35% i 28%, a po 3 latach wskaźniki wyniosły 25% i 16% (wykres 2). Współczynnik ryzyka progresji lub zgonu w terapii skojarzonej wynosił 0,80 (95% CI, 0,68 do 0,94), jak obliczono za pomocą stratyfikowanej analizy regresji Coxa. Analizy korzyści leczenia przeprowadzono w obrębie podgrup w oparciu o stratyfikację (kobiety, które otrzymywały wcześniej leczenie tamoksyfenem i te, które go nie otrzymały), chociaż analizy te nie zostały wcześniej sprecyzowane. Spośród 414 kobiet (59,7%), które nie otrzymały wcześniej leczenia tamoksyfenem, mediana czasu przeżycia wolnego od progresji wynosiła 12,6 miesiąca w grupie i 17,0 miesięcy w grupie 2 (współczynnik ryzyka progresji lub zgonu z leczeniem skojarzonym, 0,74; 95% CI 0,59 do 0,92, P = 0,006 za pomocą testu log-rank). Wśród kobiet, które otrzymywały wcześniej terapię tamoksyfenem, szacowane mediana czasu przeżycia wolnego od progresji wyniosło odpowiednio 14,1 miesiąca i 13,5 miesiąca (współczynnik ryzyka, 0,89, 95% CI, 0,69 do 1,15, P = 0,37 przy użyciu testu log-rank ). Interakcja między leczeniem a stosowaniem wcześniejszego uzupełniającego leczenia tamoksyfenem była nieistotna (P = 0,22).
Rysunek 3. Rysunek 3. Przeżycie bez progresji według podgrup. Współczynnik ryzyka progresji lub zgonu z terapią skojarzoną jest pokazany dla każdej wskazanej podgrupy. Linia przerywana wskazuje ogólny współczynnik ryzyka, a ciągła linia pionowa wskazuje brak różnic między zabiegami. Wartości P pokazane dla interakcji każdego czynnika z leczeniem oparte są na modelu regresji Coxa. HER2 oznacza ludzki receptor czynnika wzrostu naskórka typu 2.
Wcześniejsze leczenie tamoksyfenem było silnie związane z długością okresu między rozpoznaniem choroby pierwotnej a rozpoznaniem choroby przerzutowej. Z definicji kobiety z przerzutami w momencie prezentacji nie mogły otrzymać uprzedniej terapii tamoksyfenem uzupełniającym. Wśród kobiet, u których przerwa między początkowym rozpoznaniem choroby a rozpoznaniem choroby przerzutowej wynosiła od 3 miesięcy do mniej niż 5 lat, odsetek wcześniejszego leczenia tamoksyfenem wynosił 47%; wśród kobiet, dla których przerwa wynosiła 5 lat do mniej niż 10 lat, stawka wynosiła 23%; a wśród kobiet, dla których przerwa wynosiła 10 lat lub więcej, stawka wynosiła 38%. Rycina 3 przedstawia wykres lasu dla współczynnika ryzyka dla progresji lub śmierci według podgrup i wartości P dla interakcji. We wszystkich poza jedną podgrupą istniała przynajmniej tendencja do korzyści z terapii skojarzonej.
Drugorzędny wynik
Rysunek 4
[przypisy: werapamil cena, odsłonięte szyjki zębowe leczenie, bruss cennik ]