Markery metylacji DNA i wczesne nawroty w stadium I raka płuc ad 7

Ten związek pomiędzy metylacją zarówno p16, jak i CDH13 i przeżyciem stwierdzono również w niezależnej kohorcie walidacyjnej 20 pacjentów z przypadkami i grup kontrolnych (Figura 3B). W kohorcie walidacyjnej metylacja dwóch lub więcej z czterech genów w guzach i węzłach chłonnych śródpiersia była związana z niższym 5-letnim wskaźnikiem przeżycia wolnego od nawrotu (16,7% pacjentów, 95% CI, 0,8 do 51,7) niż to dla mniej niż dwóch genów (53,8%, 95% CI, 24,8 do 76,0, P = 0,04) (Figura 3A). Podobnie, metylacja p16 i CDH13 w guzach i węzłach śródpiersia spowodowała gorszy pięcioletni wskaźnik przeżycia wolnego od nawrotów (0,0%, 95% CI, 0,0 do 0,0), niż gdyby ta para genów była niemetylowana (53,3%; % CI, 26,3 do 74,4; P <0,001) (Figura 3B).
W kohortach oryginalnych i walidacyjnych łącznie (łącznie 187 pacjentów) status metylacji p16 i CDH13 oceniano w próbkach guza pierwotnego i śródpierścieniowych węzłów chłonnych od 91 pacjentów (41 pacjentów przypadku i 50 osób kontrolnych). Spośród 11 pacjentów, u których stwierdzono metylację obu genów w obu typach tkanek, 10 miało nawrót guza w ciągu 30 miesięcy po resekcji, 9 w ciągu 17 miesięcy i 8 w ciągu 12 miesięcy. Pacjenci z dwoma lub więcej metylowanymi genami w guzach i węzłach śródpiersia mieli również gorszy 5-letni wskaźnik przeżycia wolnego od nawrotu (23,5% pacjentów, 95% CI, 7,3 do 44,9) niż ci z mniej niż dwoma metylowanymi genami (63,5% , 95% CI, 52,4 do 72,7; P <0,001) (Figura 3C). Gdy zarówno p16, jak i CDH13 zostały zmetylowane w guzie i węzłach śródpiersia, istniało znacznie niższe tempo przeżycia wolnego od nawrotów (9,1%, 95% CI, 0,5 do 33,3), niż gdyby niemodyfikowano p16 i CDH13 (61,2%; CI, 49,7 do 70,9, P <0,001) (rysunek 3D).
Dyskusja
Nasze badanie wskazuje, że metylacja regionów promotorowych niektórych genów w wyciętej próbce NSCLC jest związana z nawrotem guza. Wykazano związek między metylacją genu a nawrotem nowotworu.29,30 W naszym badaniu cztery geny będące przedmiotem zainteresowania to p16, CDH13, APC i RASSF1A. Są zaangażowani w kontrolę cyklu komórkowego (p16), inwazję i przerzuty (CDH13, APC) i sygnalizację Ras (RASSF1A). Inne badania dotyczące ekspresji p16 lub metylacji regionu promotora w raku płuca skupiały się głównie na guzach pierwotnych 10,13,18,31-33, ale odkryliśmy, że badanie molekularne węzłów chłonnych poprawia ocenę ryzyka nawrotu. Metylacja tych genów w histologicznie prawidłowych regionalnych węzłach chłonnych prawdopodobnie wskazuje na obecność mikroskopowo niewykrywalnych mikroprzerzutów. Na przykład, analizy immunohistochemiczne mogą ominąć rzadką komórkę w tle normalnej tkanki, podczas gdy specyficzny dla metylacji test PCR jest wystarczająco czuły, aby wykryć sygnał metylacji DNA.
Obecna metoda oceny ryzyka nawrotu u pacjentów z NSCLC w stopniu I (T1-2N0) jest nieprecyzyjna – jedna trzecia takich guzów nawraca po operacji leczniczej. Nasze wyniki sugerują, że wykrycie metylacji promotora niektórych genów może identyfikować komórki z potencjalnym rozsiewem przerzutowym nie tylko w NSCLC, ale również w węzłach chłonnych. Jest możliwe, że zmetylowane geny w węzłach chłonnych reprezentują DNA nowotworowe, które są odprowadzane do węzłów przez układ limfatyczny, ale jest to mało prawdopodobne, ponieważ węzły śródpiersia są zlokalizowane z dala od płuc, w śródpiersiu Korelacja między krótkim przeżyciem a liczbą zmetylowanych genów w regionalnych i śródpierścieniowych węzłach chłonnych potwierdza obecność mikroprzerzutów w tych miejscach. Ostatnie obiecujące wyniki w przewidywaniu ryzyka zachorowania na raka płuc34 lub jego nawrotu17 uzyskano przez zbadanie zmian w metylacji genów w plwocinie.34 Nasze badanie było retrospektywne i przeprowadzone w jednej instytucji, a liczba badanych pacjentów była niewielka. Z tych powodów powielanie naszych wyników w dużej, prospektywnie przebadanej kohorcie jest niezbędne, zanim panel czterech genów, który badaliśmy, może być stosowany w praktyce klinicznej.
[podobne: femiferal, ceclor ulotka, castagnus ulotka ]