Rozpoznanie pneumoniae rickettsiosae opiera sie na stwierdzeniu

Rozpoznanie pneumoniae rickettsiosae opiera się na stwierdzeniu: 1) dodatniego odczynu zlepnego surowicy chorego z zarazkiem; 2) swoistych niweczników w krwi świnek morskich, zakażonych dootrzewnie krwią chorego pobraną już w pierwszym tygodniu choroby; niweczniki można wykazać najczęściej dopiero w drugim lub trzecim pasażu, 3) dodatniego odczynu wiązania dopełniacza z antygenem jednego ze szczepów Rickettsia burneti przy rozcieńczeniu surowicy krwi ozdrowieńca co najmniej 18-krotnym; odczyn wypada dodatnio, zaczynając od drugiego- tygodnia choroby, 4) ujemnych odczynów zlepnych z pałeczkami duru brzusznego, rzekomego, czerwonki, Banga i ujemnego odczynu Weil-Felixa. Natomiast na myśl o możliwości zapalenia płuc rickettsjowego naprowadzają objawy ostrej choroby gorączkowej, przebiegającej z bardzo silnymi bólami głowy oraz znamienny niestosunek objawów przedmiotowych w zakresie narządu oddechowego i obrazu radiologicznego płuc. Rozpoznanie różnicowe. W przeciwieństwie do grypy w zapaleniu płuc rickettsjowym nie ma prawie zupełnie znamiennych dla grypy objawów ze strony górnych dróg oddechowych. Zapalenie płuc rickettsjowe ma dużo wspólnych cech z zapaleniem płuca zarazkiem przesączalnym (virus pneumonia). Dla obu chorób są znamienne: 1) niestosunek między nikłymi objawami przedmiotowymi przy badaniu podstawowymi metodami fizycznymi a zmianami w płucach dającymi się wykryć badaniem radiologicznym; 2) względne zwolnienie czynności serca w stosunku do poziomu gorączki; 3) brak plwociny lub wykrztuszanie bardzo małej jej ilości, a wtenczas brak w niej pneumokoków; 4) brak leukocytozy w krwi przy wyraźnym przesunięciu obrazu białych krwinek w lewo; 5) przyspieszone opadanie krwinek w krwi; 6) nieskuteczność penicyliny oraz przetworów sulfonamidowych; 7) znaczna zaraźliwość. W różnicowaniu za zapaleniem rickettsjowym przemawiają: 1) bardzo silne bóle głowy (bez objawów zapalenia opon mózgowych); 2) zupełna utrata łaknienia; 3) stale ujemny odczyn, zlepny na zimno surowicy krwi z krwinkami grupy O; 4) obecność niweczników swoistych krwi chorego. Rokowanie w zapaleniu płuc rickettsjowym jest przeważnie dobre. Ze względu na późne występowanie powikłań po wygaśnięciu objawów płucnych (do 6 tygodni) chory powinien pozostawać pod opieką lekarską przez 3-4 tygodni po ustąpieniu gorączki. [podobne: paraliż przysenny, paraliż przysenny wrocław, castagnus ulotka ]