Testy Kariotype versus Microarray w poszukiwaniu nieprawidłowości genetycznych po urodzeniu martwego dziecka AD 5

Dwa z tych wariantów były delecjami typowymi dla osób powodujących zespół DiGeorge a, a jeden był powtórzeniem. Jeden z martwych noworodków niosących delecję miał wiele anomalii sercowo-płucnych, nieprawidłowych facji, anomalii szkieletowych, anomalii układu moczowo-płciowego i grasicy hypoplastycznej (ryc. S3 w Dodatku Uzupełniającym). Tabela 1. Tabela 1. Wyniki mikromacierzy dla urodzenia martwego dziecka z anneuploidią, wariantami o nieznanym znaczeniu lub wariantami chorobotwórczymi, w których kariotypowanie nie powiodło się lub było normalne. Osiem martwych urodzeń z wariantami o nieznanym znaczeniu miało nakładające się duplikaty regionu 19 p13.3, który znany jest z pięciu loci OMIM i wielu łagodnych wariantów liczby kopii (Tabela 1). W tych ośmiu martwych urodzeniach nie stwierdzono wrodzonych anomalii podczas badania pośmiertnego. Jednak te martwe noworodki miały zasadniczo nieprawidłowe wyniki w łożysku, w tym przewlekłe zapalenie zadków i zawał serca (w trzech), przewlekłe wirusowe zapalenie cytomegalii (w jednym), zawał kosmki (w dwóch przypadkach) i przerwanie (w dwóch).
Analiza metodą mikromacierzy zapewniała lepsze wykrywanie nieprawidłowości w genomie (aneuploidia plus patogenne warianty) w porównaniu z analizą kariotypu (8,3% vs. 5,8%, P = 0,007), wzrost o 41,9% (wskaźnik częstości wykrywania, 1,42; przedział ufności 95% [CI ], Od 1,07 do 1,89) (rysunek 1). Gdy w tym porównaniu uwzględniliśmy warianty o nieznanym znaczeniu, zaobserwowaliśmy jeszcze większe wykrywanie nieprawidłowości przy użyciu analizy mikromacierzy, w porównaniu z analizą kariotypu (13,0% vs. 5,8%, P <0,001), wzrost o 122,6% (wykrywanie wskaźnik szybkości 2,23; 95% CI, 1,63 do 3,04). Spośród 157 martwych urodzeń, dla których analiza kariotypu nie zapewniła ostatecznego wyniku, 79,6% dało ostateczny wynik mikromacierzy: 73,9% było prawidłowych lub prawdopodobnie łagodnych, a 5,7% było nieprawidłowych (z aneuploidią lub patogennym wariantem). Tabela pokazuje wyniki mikromacierzy dla martwych urodzeń z aneuploidią, wariantami o nieznanym znaczeniu lub chorobotwórczych wariantach, w których kariotyp był prawidłowy lub test zakończył się niepowodzeniem. Spośród 44 martwych urodzeń z aneuploidią lub patogennym wariantem wykrytych w analizie mikromacierzy, 41% miało prawidłowy kariotyp lub test się nie powiódł (Figura 1).
Oceniliśmy również zdolność analizy mikromacierzy do wykrywania nieprawidłowości wykrytych przez analizę kariotypu (Tabela S3 w Dodatku Uzupełniającym). Spośród 31 martwych urodzeń z nieprawidłowym kariotypem 29 miało wyniki w analizie na podstawie analizy mikromacierzy. Łącznie 25 martwych żył miało wyniki mikromacierzy zgodne z wynikami uzyskanymi na podstawie kariotypowania. Dwie mozaiki niskiego poziomu z 10% lub mniej nieprawidłowymi komórkami na kariotypowanie były normalne w analizie mikromacierzy (przypadki i 2). Dwa martwe popędy z nieprawidłowym kariotypem miały inną nieprawidłowość w analizie mikromacierzy (przypadki 3 i 4), a kolejne dwa z nieprawidłowym kariotypem (trisomia 21 i powieleniem) nie dały wyników w postaci mikromacierzy z powodu degradacji DNA (przypadki 5 i 6)
[patrz też: objawy piramidowe, werapamil cena, bruss cennik ]