Nowy arenawirus w klastrze chorób związanych z przeszczepem czesc 4

3. Wirusowe miana RNA i przeciwciał u dawcy i biorców. Startery zaprojektowano do eksperymentów RT-PCR w celu wykrycia wirusowego RNA w próbkach klinicznych, oceny podobieństwa sekwencji wirusowych pomiędzy poszczególnymi narządami i biorcami oraz wydłużenia sekwencji wirusowej niezbędnej do ułatwienia charakteryzacji. Wirusowy RNA był obecny w łącznie 22 z 30 próbek tkanki, krwi lub płynu mózgowo-rdzeniowego od wszystkich trzech biorców przeszczepów (Tabela 3). Sekwencja była identyczna we wszystkich okazach, co było zgodne z wprowadzeniem pojedynczego wirusa do wszystkich biorców. Rysunek 2. Rysunek 2. Propagacja nowego arewirusa w hodowli tkankowej. Panel A pokazuje immunobarwienie antygenów wirusowych w zakażonych komórkach za pomocą pośredniej techniki fosfatazy immunoalkalinowej. Panel B pokazuje mikrografię elektronową zewnątrzkomórkowych wirionów podobnych do wirionów. Cząstki (strzałki) są okrągłe, różnią się wielkością i mają powierzchnie na obrzeżach. Komórkowe rybosomy są widoczne w wirionach. Długość paska odpowiada 100 nm.
Świeżo zamrożoną tkankę nerkową od Odbiorcy homogenizowano i stosowano do inokulacji hodowli komórek Vero E6. Efekt cytopatyczny obserwowano tylko w pierwszych pasażach; następnie cechy morfologiczne nie różniły się między komórkami zakażonymi i kontrolnymi. Pośrednie testy immunofluorescencyjne z użyciem przeciwciał poliklonalnych przeciwko arenawirusom i LCMV wykazały rozkład cytoplazmatyczny antygenu wirusowego. Immunobarwienie antygenów wirusowych obserwowano również w zakażonych komórkach za pomocą pośredniej techniki fosfatazowej immunoalkaliny (Figura 2A). Ilościowe testy RT-PCR wykazały rosnące stężenia wirusowego kwasu nukleinowego z seryjnym pasażowaniem. Badanie zainfekowanych komórek Vero E6 za pomocą cienkowarstwowej mikroskopii elektronowej ujawniło cząsteczki zewnątrzkomórkowe o cechach morfologicznych, które są charakterystyczne dla arenawirusów (Figura 2B).
Testy immunofluorescencji dla przeciwciał surowicy, które są reaktywne z zakażonymi komórkami Vero E6 ujawniły specyficzne dla wirusa przeciwciała IgM i IgG u dawcy, które były zgodne z ostrą infekcją. Próbki osocza i surowicy od biorcy 2 zebrane w dwóch punktach czasowych w odstępie 19 dni (11 dni i 30 dni po transplantacji) były dostępne do analizy. Wirusowe przeciwciała IgG i IgM były wykrywalne tylko w drugim punkcie czasowym, zgodnie z serokonwersją.
Rysunek 3. Rysunek 3. Głównie membranowy rozkład antygenu Arenavirus. Rozkład antygenu arenavirusa przedstawiono w wątrobie (panel A) i nerce (panel B) biorcy 1. Skrawki tkanki utrwalone w formalinie, zatopione w parafinie inkubowano z poliklonalną króliczą surowicą odpornościową przeciwko limfocytowemu wirusowi zapalenia opon mózgowo-naczyniowych, a następnie sprzężono je z fosfatazą alkaliczną. wtórne przeciwciała przeciwko króliczej IgG.
Analiza immunohistochemiczna próbek wątroby (Figura 3A) i nerek (Figura 3B) uzyskanych od Odbiorcy wykazała ogniskowe immunostymulowanie antygenów arenavirus. Badania PCR 100 zarchiwizowanych próbek surowicy lub osocza od biorców przeszczepów narządów stałych, którzy nie byli związani z klastrem i którzy przeszli transplantację w tym samym mieście i w tym samym okresie czasu, nie wykazały żadnych dowodów zakażenia tym patogenem.
Segment S-segmentu 3301-nukleotydu i sekwencję segmentu L-72-nukleotydu klonowano z nerki Odbiorcy za pomocą PCR i sekwencjonowano
[przypisy: vitamed bydgoszcz, bruss cennik, gruczolak cewkowy ]