Tendencje dotyczące zachorowań na cukrzycę typu 1 i 2 wśród młodzieży, 2002-2012 ad 5

Liczniki oparte na 2-letnich średnich ruchomych dla cukrzycy typu i cukrzycy typu 2 przedstawiono w tabeli 1. Liczby przypadków według wieku, płci, rasy lub grupy etnicznej oraz miejsca badania podano w tabeli S1 w dodatkowym dodatku, dostępne z pełnym tekstem tego artykułu pod adresem. Dane o mianownikach według wieku, płci i rasy lub grupy etnicznej podano w tabelach S2 i S3 w dodatkowym dodatku. Analizy przechwytywania i odzyskania ujawniły spójną szacowaną kompletność obserwacji przypadków w trzech okresach (2002-2005, 2006-2008 i 2009-2012) dla cukrzycy typu (zakres od 98,5 do 98,8%) oraz dla cukrzycy typu 2 (zakres, Od 91,6 do 94,0%). Odsetek pacjentów, u których zdiagnozowana przez lekarza cukrzyca typu spełnił nasze kryteria etiologiczne dla cukrzycy typu 1, nie różnił się istotnie w czasie (zakres, od 95,8 do 96,9%, P = 0,60). Podobnie odsetek pacjentów z rozpoznaną przez lekarza cukrzycą typu 2, którzy spełnili nasze kryteria etiologiczne dla cukrzycy typu 2, nie różnił się istotnie w czasie (zakres, 84,4 do 89,7%, P = 0,30).
Tendencje związane z występowaniem cukrzycy typu
Tabela 2. Tabela 2. Wskaźniki zachorowalności na cukrzycę typu 1, z zastosowaniem 2-letnich średnich kroczących. Od modeli nieskorygowanych zaobserwowano znaczny wzrost częstości występowania cukrzycy typu (z 19,5 przypadków na 100 000 młodych 2002-2003 do 21,7 przypadków na 100 000 młodych ludzi rocznie w latach 2011-2012, roczny wzrost, 1,4%, P = 0,03), ze znacznymi zmianami w demograficznych podgrupach wieku, płci i rasy lub grupy etnicznej (tabela 2). Częstość występowania zmniejszyła się w podgrupie uczestników, którzy byli w wieku od 0 do 4 lat (P = 0,03) i wzrosła w podgrupach uczestników, którzy byli w wieku od 5 do 9 lat (P = 0,048) i tych, którzy mieli od 15 do 19 lat wiek (p = 0,03). Nie było znaczących zmian w podgrupie uczestników, którzy mieli 10 do 14 lat (P = 0,17). Częstość występowania wzrosła u chłopców (P = 0,003), ale nie u dziewcząt (p = 0,40). Częstość występowania cukrzycy typu wzrosła wśród młodzieży latynoskiej (P = 0,009), ale tendencje nie były znaczące wśród młodzieży z innych grup rasowych lub etnicznych. W żadnym z ośrodków badawczych nie zidentyfikowano żadnych istotnych trendów.
Po dostosowaniu do wieku, płci i rasy lub grupy etnicznej, znaczące (P <0,05) wzrosty tendencji stwierdzono we wszystkich grupach wiekowych, z wyjątkiem grupy uczestników, którzy byli w wieku od 0 do 4 lat, zarówno wśród chłopców, jak i dziewcząt, w każdym wieku. grupa rasowa i etniczna, z wyjątkiem mieszkańców Wysp Pacyfiku i Wysp Pacyfiku oraz rdzennych Amerykanów oraz w każdym ośrodku badawczym z wyjątkiem Ohio (tabela 2). Jednak nie zaobserwowano znaczących różnic w trendach w podgrupach demograficznych, z wyjątkiem podgrup grupy rasowej lub etnicznej (ogólnie P <0,05).
Rysunek 1. Rysunek 1. Skorygowane modele Oszacowania zachorowalności. Wyświetlane są szacunkowe wskaźniki skorygowane o model na 100 000 młodych ludzi. Częstość występowania cukrzycy typu oceniono wśród uczestników w wieku od 0 do 19 lat, a częstość występowania cukrzycy typu 2 wśród uczestników w wieku od 10 do 19 lat. Wartości P odnoszą się do liniowych testów trendów w każdej grupie rasowej lub etnicznej, w zależności od rodzaju cukrzycy. Istotne wyniki sugerują dodatnią roczną stopę wzrostu w okresie badania.
Skorygowana częstość występowania cukrzycy typu wzrosła znacznie częściej wśród młodzieży latynoskiej (roczny wzrost, 4,2%, przedział ufności 95% [CI], 2,5 do 5,9) niż u nielatynoskich białych mężczyzn (roczny wzrost, 1,2%, 95% CI, 0,2 do 2,2; P <0,001 dla porównania parami) (rysunek 1) [przypisy: niezdiagnozowana cukrzyca, odsłonięte szyjki zębowe leczenie, acyklowir cena ]